Στην §3.ιστ του άρθρου 4 του ΝΟΚ που αφορά τις εργασίες για τις οποίες εκδίδεται Έγκριση Εργασιών Μικρής Κλίμακας γράφει:
"Κατασκευή πέργκολας σε ισόγειους ακάλυπτους χώρους ή στον περιβάλλοντα ακάλυπτο χώρο ή στην πρασιά ή στο δώμα ή στους ανοιχτούς εξώστες ή σε βεράντες ισογείων και ορόφων."
Δεν αναφέρει πουθενά ότι πρέπει να είναι ξύλινη.
Ούτε όμως και στο άρθρο 2, §ιστ της Υ.Α.55174/13 αναφέρεται κάτι για ξύλινες μόνο πέργκολες.

Μόνο για τις πέργκολες και στέγαστρα σε ακάλυπτους χώρους του οικοπέδου και όχι σε εξώστες και δώματα υπάρχει περιορισμός εμβαδού.
ΝΟΚ, άρθρο 17, §7:
"Το σύνολο των κατασκευών των περιπτώσεων α΄ (σ.σ πέργκολες) και ια΄ (σ.σ. στέγαστρα) δεν μπορεί να υπερβαίνει το εμβαδόν της επιτρεπόμενης κάλυψης."

Στον ΝΟΚ δεν υπάρχει ορισμός για το πιο υλικό θεωρείται εύκαμπτο και πιο ελαφρύ. Λες και τον έχουν γράψει φιλόλογοι και όχι μηχανικοί.
Το αν ένα στοιχείο είναι εύκαμπτο ή όχι και πόσο εύκαμπτο εξαρτάται και από τις διαστάσεις του.
Το ίδιο και το βάρος.
Δηλαδή το υλικό και τα χαρακτηριστικά αυτού, Ε (μέτρο ελαστικότητας) και ρ (ειδικό βάρος) είναι μόνο ένας παράγοντας που καθορίζει την ευκαμψία και το βάρος.
Θα πρέπει δηλαδή κάποιος δημόσιος υπάλληλος ή και ιδιώτης ελεγκτής να γνωματεύσει και έτσι έχουμε δημιουργία συνθηκών συναλλαγής, κάτι που ο ΝΟΚ υποτίθεται ότι θα απέτρεπε.

Επί της ουσίας, κατά την προσωπική, άρα υποκειμενική, γνώμη μου, ούτε τα πολυκαρβονικά φύλλα, ούτε οι λαμαρίνες κάθε είδους μπορούν να είναι επικαλύψεις σε πέργκολες. Μόνο τέντες, καλαμωτές και κατ' εξαίρεση φωτοβολταϊκά πανέλα επειδή τα αναφέρει ρητά ο ΝΟΚ.